تعریف خانواده : گروهی است متشکل از افرادی که از طریق پیوند زناشویی، هم خونی یا پذیرش، با یکدیگر به عنوان شوهر، زن، مادر، پدر، برادر، خواهر و فرزند در ارتباط متقابلند و فرهنگ مشترکی پدید آورده و در واحد خاصی زندگی میکنند»
دکتر عبدالکریم لاهیجی، از بنیانگذاران نخستین سازمان مدافع حقوق بشر در ایران، “جمعیت دفاع از آزادی و حقوق بشر ایران“ بر این نظر است : مدتهاست که سازمانهای حقوق بشری در اروپا پروژه‌هایی را برای آموزش حقوق بشر برنامه‌ریزی کرده و عملی می‌سازند. شورای اروپا از چنین پروژه‌هایی حمایت می‌کند. هدف این پروژه‌ها در درجه نخست آموزش به جوانان است. دکتر لاهیجی بر لزوم آموزش حقوق بشر در خانواده و مدرسه و جامعه تاکید می‌کند. او می‌گوید: “به نظر من آزمایشگاه واقعی حقوق بشر جامعه است. از خانواده بگیرید تا مدرسه و جامعه.
هر فردی میتواند بسیاری از اصول اخلاقی را در خانواده بیاموزد و ممکن است به آن اصول تا پایان عمر خود پایبند بماند. خانواده میتواند نخستین ارزشهای انسانی، آگاهیها و حساسیتها را به اعضای خود منتقل کند، البته طبیعی است به شرطی که خود از آگاهی و دانش در مورد چنین ارزشهایی برخوردار باشد. خانواده میتواند به فرزندان خود بیاموزد که تامل درباره حقوق بشر را به پایه اخلاقی و هنجارگذار برای رفتار و عمل خود تبدیل کنند، حساس باشند آنجا که نقض حقوق بشری صورت می‌گیرد، در پی علل نقض این حقوق برآیند، ببینند که چگونه میتوان با آن مقابله کرد. به هنگام عمل و رفتار همواره حقوق بشر را مد نظر داشته باشند. خانواده میتواند حس همدردی با انسانهای دردمند را در فرزندان خود تقویت کند، به آنها بیاموزد که با ستمدیدگان همبستگی داشته باشند و تنها نظاره‌گر نمانند. مسؤولیت بپذیرند.
خانواده به عنوان کوچکترین و مهمترین جامعه حقوق بشری می باشد که شخص در آن مراحل تکامل را سپری می کند و در آن احترام به حقوق دیگران را یاد می گیرد و این وظیفه آموزش بر عهده مادر و پدر می باشد.
در خانواده زنان بیشترین و پررنگ ترین نقش را ایفا می کنند ، در صورتی که متأسفانه خودشان قشری هستند که بیشترین نقص حقوق بشری در مورد آنها اعمال شده است.
زنان سالیان طولانی می باشد که پتانسیل خود را در امر هدایت یک جامعه کوچک نشان می دهند جامعه ای که در آن زیر بنای آشنایی با حقوق بشر می باشد.
نقش زنان در خانواده
یک مادر می تواند با تقسیم وظایف در منزل برابری حقوق را میان فرزندان دختر و پسر خود برقرار کند که آنها از همان سالهای ابتدایی زندگی با این حق آشنا شوند و بعداً هم حتی در زندگی شخصی خود این حق را رعایت کنند و در واقع حقی را پایمال نمی کند. تمام این آموزش ها از طریق بانوان می تواند انجام شود. با تمام این توضیحات بارها شاهد این بودیم زنانی که با حجم بالای کاری و ساعات درگیری طولانی که در بیرون از خانه دارند ، باز هم این نقش مهم در خانواده را بر عهده دارند.
یک مادر میتواند این طرز فکر را به فرزندان خود آموزش دهد آنها هم در خانواده سهیم بوده و میتواند نظرات خود را در تصمیم گیری های خانواده ابراز کند و هیچ کاری در خانواده صرفا مختص به یک نفر خاص نبوده و باید تمامی افراد خانواده در آن سهیم باشند.
در جوامع عقب افتاده ، زن فقط باید در خانه بماند و مسئول بزرگ کردن بچه ها و نظافت منزل باشد و حتی منتظر پول برای خرجی خانه بماند اما یک زن مقتدر و هوشمند میتواند این تابو را بشکند.
در جملات رهبران جمهوری اسلامی میتوان نمونه بارز رواج همچین جامعه عقب افتاده ای به وضوح دید.
به گزارش مشرق، صفحه اینستاگرامی با نام ریحانه منتسب به دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله خامنه‌ای، با انتشار عکس نوشته‌ای، بخش‌هایی از بیانات او درباره کارها و وظایف زن در خانواده و تاثیر آنها را منتشر کرد.
مهمترین کارهای زن در نگاه وی:
مادران در دوران انقلاب و در جنگ تحمیلی، فرزندان خود را به سربازان جانباز و شجاع در راه اسلام و مسلمین تبدیل کردند و همسران در دوران انقلاب و دوران جنگ تحمیلی، شوهران خود را به انسانهای مقاوم و مستحکم مبدّل ساختند. این است نقش و تأثیر زن بر روی فرزند و شوهر.
این نقشی است که زن میتواند در داخل خانواده ایفا کند و جزو بزرگترین نقش‌ها است ، از همه‌ی کارهای زن مهمتر، تربیت فرزندان و تقویت روحی شوهران برای ورود در میدان‌های بزرگ است، و خدا را شکر می‌کنیم که زن ایرانی و مسلمان، در این میدان هم بیشترین هنر را نشان داده است.
جلیلی در جمع بانوانی که در کارزار انتخاباتی او شرکت کرده بودند، گفته است «هویت زن در خانواده شکل می گیرد که همان مادر بودن است نه اینکه هویت زن را در چرخه اقتصادی و بازار سرمایه قائل شویم».
محمود احمدی نژاد، نیز ادعا کرده بود که مهمترین وظیفه زنان «کار در منزل» است و مادران «نقش متعالی در جامعه» دارند.
«خانواده‌ی "مقدس" ایرانی به شدت در حال فروپاشی است»
نتایج یک تحقیق میدانی نشان می‌دهد که ۶۲ درصد طلاق‌های صورت گرفته در نیمه دوم سال ۱۳۸۸ مربوط به ازدواج‌های سنتی بوده اند. علی طایفی جامعه‌شناس مقیم سوئد معتقد است ساختار سنتی خانواده در ایران در حال فروپاشی است.
این آمار نشان می‌دهد که احتمالا ساختارهای سنی، ساختارهای جنسیتی، ساختار کهن انتخاب همسر دیگر پاسخگو نیست. طبیعی است که وقتی کسی در سن کم ازدواج کرده، وقتی به سن بزرگسالی می‌رسد، مطالبات دیگری دارد. افراد با افزایش آگاهی طبیعتا خواستار دگرگونی در ساختار مناسبات خانوادگی هستند که این طبیعتا همیشه پیش نمی‌رود و منجر به طلاق می‌شود.
اما متاسفانه زنان در ایران با مسائلی همچون حجاب اجباری ، چند همسری ،کودک همسری ، اسید پاشی، قتل های ناموسی ،مستقل نبودن اجازه کار و حتی نتوانستن بدون اجازه همسر یا پدر به دریافت پاسپورت شوند.
تندروهای جمهوری اسلامی با تهیه یک کلیپ از یک مرد دارای 4 همسر ، شروع به تبلیغ چند همسری نمودند اما خوشبختانه با واکنش منفی جامعه روبرو شد اما متاسفانه اینگونه تبلیغ ها تاثیرات خود را بر عده کمی از افراد جامعه خواهد گذاشت.
و حتی شاهد موارد دیگری در تلویزیون جمهوری اسلامی بوده ایم که یک مرد با افتخار در صدا و سیمای جمهوری اسلامی بیان می کرد که همسر خود را مورد ضرب و شتم قرار می دهد و حتی همسر او هم هیچ شکایتی از این برخورد نداشت ، اینها نمونه های بارزی از ترویج رفتار نقض زنان در خانواده می باشد و در نمونه دیگری زنی که خود قربانی کودک همسری شده بود با رضایت از این اتفاق تعریف می کرد و به راحتی بقیه جمعیت دختران تشویق به این کار می کرد و از مزایای آن تعریف می کرد.
زن ستیزی
اسلام با ظهور در شبه جزیره عربستان زنده به گور نمودن و خشونت علیه زنان را به شدت نهی کرده است اما به عقیده برخی مانند ملیسا ویکوکس، زن‌ستیزی در قالب دین اسلام در تاریخ بشری بسیار دیده شده‌است، که تا امروز نیز ادامه دارد.
زن‌ستیزی در جوامع ایرانی و ادبیاتش سابقه‌های فراوانی دارد. مانند بیتی از سعدی که گفته : «چو زن راه بازار گیرد بزن / وگرنه تو در خانه بنشین چو زن»
در دوران معاصر نیز این پدیده به‌کرّات در جوامع ایرانی قابل مشاهده بوده‌است. برای نمونه محمدرضا پهلوی در حضور همسرش فرح پهلوی در مصاحبه‌ای با باربارا والترز، اظهار داشت که زنان به‌هیچ‌وجه قابلیت برابری با مردان را از نظر نبوغ و خلاقیت نداشته‌اند. در دوران پس از انقلاب ۱۳۵۷ شعار «یا روسری یا توسری» در خیابان‌های ایران در راستای سیاست‌های برخی گروه‌های اسلامی رواج پیدا کرد.
بنا بر گفته دونا هیوز، استاد دانشگاه رود آیلند، زن‌ستیزی در مرکز ایدئولوژی و ساختار حکومتی ایران پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران قرار گرفت. زن‌ستیزی کماکان در جامعه امروزی ایران نیز تداوم دارد و در این باب، مقاله‌های زیادی نوشته شده‌است. شیرین عبادی تصویب قانونی در جمهوری اسلامی ایران را که بر اساس آن «اگر مردی زنی را ولو عمداً به قتل برساند، خانواده زنی که به قتل رسیده، برای قصاص قاتل باید قبلاً نیمی از دیه قاتل را به او بپردازد»، را «مایه ننگ» دانسته‌است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر