نامه مریم مقدم به وزیر ارشاد پس از محرومیت از بازیگری؛ تهدید شدم اگر شکایت کنم توبیخ و بازداشت می‌شوم

خبرگزاری هرانا – مریم مقدم، نویسنده و بازیگر سینمای ایران در نامه ای سرگشاده خطاب به سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نسبت به اقدامات این وزارتخانه انتقاد کرده است. وی در این نامه توصیه می کند که دست از تقسیم هنرمندان به خودی و غیرخودی و دستورات از بالا بردارند و می پرسد تا کی می خواهید زندگی را بر دیگران تنگ کنید و به بی عدالتی در میان هنرمندان دامن بزنید. وی در بخشی از نامه خود می‌گوید در شب شروع فیلم‌برداری یک پروژه سینمایی به علت «دستوری از بالا» به اجبار از پروژه کنار گذاشته شده و حتی تهدید شدم که اگر شکایت کنم با «توبیخ و بازداشت» مواجه خواهم بود. 

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از سینما سینما، مریم مقدم، نویسنده و بازیگر طی نامه ای سرگشاده نسبت به اقدامات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعتراض کرد.

در این نامه سرگشاده که خطاب به سید عباس صالحی نوشته شده است آمده است: امروز که این نامه را می‌­نویسم برای چندمین بار در طی سال‌های فعالیتم در سینمای ایران با پدیده‌ای مواجه شده­‌ام که عمیقا برایم دردناک است. دردی که تا بدین­جا در سکوت کامل تحملش کرده‌­ام ولی دیگر فشار روحی و درد عمیق آن را تاب نمی­‌آورم و بر آنم که برخلاف گذشته در مقابلش سکوت نکنم. نمی‌­دانم نوشتن نامه به شما دردی را دوا می‌­کند یا نه و اینکه آیا شرایط را بر من سخت‌­تر خواهد کرد یا خیر ولی اهمیت ندارد، هرچه هست قطعا بهتر از ساکت بودن است.

وی در ادامه می‌گوید: آقای وزیر در سینمایی که شما مدیریتش را به عهده دارید من را  در شب شروع فیلمبرداری  به علت “دستوری از بالا” از پروژه کنار می‌­گذارند و حتی تهدید می‌­کنند که اگر شکایت کنم دردسرهای بزرگتری چون توبیخ و بازداشت(!) در انتظارم است. البته همانطور که گفتم این بار اولی نیست که در طی این سال‌ها با این موضوع برخورد می­‌کنم. شرایطی که ناگهان و بدون هیچ دلیلی با یک تماس تلفنیِ “از بالا” تغییر می­‌کند و نتیجه‌­اش این می‌­شود که همکاری با من “توصیه نمی‌‌شود”، بدون هیچ دلیل و توضیحی. این در حالی است که­ من به غیر از آن دو سالی که رسما به دلیل بازی در فیلم جعفر پناهی ممنوع­‌الکار و ممنوع­‌الخروج بودم، در هیچ زمان دیگری ظاهرا ممنوع­‌الکار نبوده‌­ام. حال اگر شرایط تغییر کرده لطفا این را به من بگویید که تکلیف خودم را بدانم.

مریم مقدم همچنین نوشته است: حتما خودتان بهتر می‌­دانید که به جز من تعداد بسیاری همکار و هنرمند در بین ما هستند که حتی در کشور خودشان هم در تبعید به سر می‌­برند. داستان انحصار تمامی منابع مالی و شغلی و امکانات برای عده­ای محدود در این مملکت، دیگر بر هیچ کس پوشیده نیست. سوال این است که تا کجا میتوان این جهان را از آن خود دانست و زندگی را بر دیگران تنگ کرد؟! تا کی انتظار دارید همه ساکت بمانند و از حرف زدن بترسند؟  آیا شما صدای مردم مظلوم اطرافتان را نمی‌‌شنوید؟ حقوق شهروندی که دولت تدبیر و امید وعده‌­اش را داد چه شد آقای وزیر؟ آیا شما احتیاج به احترام و مهر واقعی انسانی ندارید؟ حتما دارید. همه داریم. مگر نه آقای وزیر؟ آیا وقت آن نرسیده که بساط “خودی” و “ناخودی” را جمع کنید؟ بساطی که سالها بی­‌عدالتی را موجب شده؟ بی‌­عدالتی که من هم به نوبه خود با تمام وجود طعم تلخش را چشیده‌­ام، ولی به امیدی شاید واهی، مثل هر ایرانی، ناگزیر به خوش­بینی بوده و در انتظار روشنایی به سر برده­‌ام .شاید هم از عشق به سرزمینم، غرق در سیاهی، دلم می‌­خواسته که تاریکی‌­ها را باور نکنم. دلم می‌­خواسته که رویای رسیدن به عدالت را در ذهنم زنده نگاه دارم.

این بازیگر سینما نامه‌اش را با این جمله به پایان می‌رساند: آقای وزیر، من هم مث هر هم­‌وطن تنها حق خود را می­‌خواهم و نه بیشتر. حقوقی انسانی که من برای خودم، برای دیگران و برای شما قائلم.