تجاوز جنسی به
زندانیان در ایران
تجاوز جنسی به
زندانیان در ایران به بررسی تاریخچه رواج تجاوز جنسی به زندانیان در ایران می
پردازد ، تجاوز ممکن است برای شکنجه و تخریب روحی و روانی زندانیان یا دلایل دیگر باشد
. با توجه به اینکه تجاوز جنسی آثار بسیار مخربی بر روحیه افراد مورد تجاوز دارد و
همچنین باعث شرمساری این افراد می شود از اینرو تعداد کمی از زنده ماندگان این
موارد حاضر شده اند با رسانه ها صحبت کنند. در چند برهه از تاریخ جمهوری اسلامی
ایران ، حکومت ایران متهم به تجاوز جنسی گسترده به زندانیان سیاسی شد. در زمان
اعدام زندانیان در دهه 60 ، اشخاصی همچون حسین علی منتظری که در آن زمان قائم مقام
رهبر بود طی نامه ای به تجاوز به زندانیان دختر اعتراض می کند در آنچه به نام
پرونده وبلاگ نویسان شهرت دارد ، متهمان پرونده از تهدید شدن به تجاوز در زمان
بازداشت ، خبر دادند. در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد و اجرای طرح ارتقای
امنیت اجتماعی توسط پلیس ، افرادی که در این خصوص در بازداشتگاه کهریزک حبس شده
اند از تجاوز ، برهنه کردن عورت و ادرار بر روی زندانیان سخن گفته و گزارش هایی از
شکنجه و آزار جنسی بازداشت شدگان اعتراضات به دهمین انتخابات ریاست جمهوری نیز
مطرح شده است. چنانچه یکی از کاندیداهای انتخابات دهم ریاست جمهوری به نام مهدی
کروبی قویاً خواستار بررسی آن شد. به جز این ، حکومت ایران در موارد پراکنده دیگری
، همچون پرونده زهرا کاظمی ، به اعمال تجاوز جنسی به منظور شکنجه زندانیان متهم
شده است.
در زندان رجایی شهر
کرج چه می گذرد ؟ گوشه کوچگی از وضعیت اسفناک این زندان
یکی از هم وطنان
گزارشی در خصوص وضعیت اسفناک غذایی و صنفی ، بهداشتی ، تنفسی و فساد حکومتی در
زندان رجایی شهر ( گوهردشت کرج ) برای کانون حقوق بشر ارسال کرده است که توجه شما
را به آن جلب می کنم : در حالی که در قانون زندانیان وظیفه زندانبانان صرفاً
نگهداری از زندانیان می باشد و زندانبانان حق هیچگونه تعرض و توهینی به زندانیان
ندارند ، ولی هر زندانبانی در اولین صحبت از واژه زندان من استفاده می کند و با
مجوزی که در حکومت جنایتکار آخوندی و از طرف خلیفه ارتجاع به آنها داده شده است،
زندانبانان خود را در هیچگونه عملی و در مقابل هیچکس پاسخگو نمی دانند و به همین
دلیل است که در 40 سال گذشته زندانبانان به سبب افزایش جنایاتی که مرتکب می شوند ،
فقط ارتقاء شغل می گیرند.
نمونه هایی از اعمال
خود محور که در زندان رجایی شهر گوهردشت کرج به وقوع می پیوندد و هیچ کدام از
مقامات ریز و درشت زندان و سازمان زندان
ها و دادستانی و دادگستری و وزارت اطلاعات بدون انجام هیچ عکس العملی به سادگی از
کنار آن می گذرند و خود در حد توان به تشدید آن می پردازند عبارتند از :
1- اکثر قریب به اتفاق
سالن های زندان رجایی شهر با مشکل کمبود هوا جهت تنفس روبرو می باشند این کمبود در
زمانی تشدید می شود که بدانیم به جز چند سالن از مجموع 36 سالن موجود در رجایی شهر
روزانه کمتر از 4 ساعت امکان استفاده از هواخوری را دارند و دو یا سه سالن اصلاً
امکان هواخوری ندارند.
2- اکثر سالن ها در نیمه
دوم سال با مشکل نداشتن امکان گرمایش و آب گرم و در فصل تابستان برای تأمین سرمای
مورد نیاز با مشکل مواجه می شوند.
3- در حالی که طبق قانون
زندانهای خود رژیم ، هر زندان باید از حداقل 12 متر فضا برای زیستن همراه با تخت و
تشک و بالش برخوردار باشد ، این مقدار در اکثر سالن ها به سه متر و بدون تخت و تشک
تبدیل شده و در سالن هایی که از امکان داشتن تخت البته بدون تشک برخوردارند به یک
الی دو متر تقلیل پیدا کرده است.
4- در حالی که باید در
غذای هفتگی زندانیان حداقل سه وعده از گوشت استفاده گردد عملاً از گوشت هیچگونه
خبری نیست و عمده غذای زندانیان شامل سویا ،عدس و لوبیای نپخته می باشد و با توجه
به افزایش قیمت تخم مرغ همان هفته ای دو عدد تخم مرغ نیز به عنوان شام شب حذف
گردیده است.
5- از میوه فصل که باید
در سهمیه غذایی هفتگی زندانیان وجود داشته است سالیان سال است که خبری نیست.
6- از سهمیه بهداشتی
زندانیان که ماهیانه شامل 1 عدد شامپو ، یک عدد صابون ، یک قوطی پودر رخت شویی ،
یک عدد ژیلت و مایع ظرفشویی و دستشویی و جوهر نمک و مایع سفید کننده و خمیر دندان
و مسواک و لباس که تهیه آنها به عهده سازمان زندانهاست ، مدتی است که خبری نیست.
البته زمانی که این مواد را به زندانیان ارائه می دادند نیز از محصولات بی کیفیت و
بدون استاندارد تهیه می شد ، همچنین لباس فقط منحصر به یک زیر پیراهن و یک لباس
زیر در هر 6 ماه یکبار می باشد.
7- داروهای موجود در
بهداری زندان در حد بیماریهایی مانند سرماخوردگی می باشد ، آنهم به میزان یک سوم
تجویز پزشک و عمده داروهای مورد نیاز زندانیان به هزینه شخصی زندانی خریداری می
شود در حالی که هر فرد از بدو ورود به زندان زیر پوشش بیمه درمانی سازمان زندانها
قرار می گیرد و باید هرگونه دارو و درمان بصورت رایگان صورت گیرد و اعزام زندانیان
جهت درمان به بیمارستانها گاهاً سالها زمان می برد.
8- امکان استفاده از
کتابخانه وجود ندارد.
9- امکان استفاده از
باشگاه ورزشی وجود ندارد.
10- دسترسی به تلفن فقط
محدود به 5 شماره از پیش اعلام شده توسط
زندانی میسر است البته زندانیان سیاسی به طور کامل از استفاده کردن از تلفن محروم
هستند.
11- دسترسی به روزنامه
نیز بسیار محدود و در مواردی مانند سالن 10 زندانیان سیاسی امکان ندارد.
12- امکان استفاده از
ادامه تحصیل و فراگیری رشته های محدود فنی نیز فقط در اختیار تعدادی محدود و بصورت
رانت قرار می گیرد و زندانیان سیاسی از این امکانات محروم می باشند .
13- به علت نداشتن امکان
بهداشتی و فضای کافی و فشردگی بیش از حد زندانیان وجود ساس و شپش و دیگر موارد یکی
از هدایای زندانبانان به زندانیان می باشد.
14- توزیع سازمان یافته
انواع مواد مخدر و قرص های روانگردان و متادون از فعالیت های روز افزون زندانبانان
می باشد و البته با درآمدهای نجومی و با فروش روزانه بیش از یک کیلوگرم و از قرار
هر گرم حدود یکصد هزار تومان .
15- از دیگر امکاناتی که
توسط زندانبانان و با قیمت های گزاف در زندان عرضه می گردد ، فیلم های پورنوگرافی
می باشد حال آنکه برای وارد کردن یک کتاب درسی و یا حتی کتب مجاز در معیارهای رژیم
آخوندی باید از هفت خوان زندانبانان گذشت.
16- در هر بند مکانی به
عنوان فروشگاه وجود دارد که بعضی اقلام مورد نیاز زندانیان مانند مواد غذایی ،
میوه جات ، لوازم بهداشتی ، شوینده با مارک های متفرقه تقلبی و تاریخ مصرف گذشته
به قیمت های گزاف و بعضاً گرانتر از قیمت درج شده عرضه می گردد.
17- تحقیر ، توهین و
تهدید در برخوردهای زندانبانان با زندانیان نیز از موارد بسیار رایج در زندان می
باشد.
و نکته این که هرگونه اعتراض به هر کدام از موارد فوق با
تنبیه زندانی از جانب زندانبانان جواب داده می شود و اگر زندانی زیر اعدام باشد با
تهدید به جریان انداختن حکم مواجه می شود خلاصه این که به همان اندازه که فساد و
غارت و چپاول و ایجاد فضای رعب و وحشت در بیرون از زندان توسط حاکمان جمهوری
اسلامی در سراسر میهن اعمال می شود در داخل زندان هم توسط زندانبانان اعمال می
گردد.
مروری بر وضعیت آرش صادقی
آرش صادقی فعال سیاسی و دانشجوی اخراجی دانشگاه علامه
طباطبایی به همراه همسرش گلرخ ایرایی در تاریخ 15 شهریور 1393 توسط قرارگاه
ثارالله اطلاعات سپاه بازداشت و در دادگاه انقلاب به اتهام اجتماع و تبانی علیه
نظام،توهین به بنیان گذار جمهوری اسلامی ، تبلیغ علیه نظام و تشکیل گروه غیر
قانونی و همسرش به اتهام توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام به ترتیب به 15 سال
حبس و 6 سال حبس محکوم شدند. شایان ذکر است آرش صادقی که به تازگی برای درمان
تومور سرطانی مورد عمل جراحی قرار گرفته است ، روز شنبه 24 شهریور به دستور
مسئولان از بیمارستان به زندان رجایی شهر منتقل شد ، این در حالی است که پزشکان
هشدار داده اند که این زندانی سیاسی بعد از عمل جراحی نیازمند نمونه برداری مجدد و
رسیدگی تخصصی در بیمارستان است.پزشکان تأکید کرده اند که بهبود وضعیت آرش صادقی پس
از عمل هنوز قطعی نشده است.آرش صادقی به کندروسارکوم ، تومور استخوانی بدخیم مبتلا
است ، این تومور به دنبال شکستگی های ناشی از ضرب و شتم در دوران بازجویی به وجود
آمده و طی سالهای گذشته نیز موجب ناراحتی و درد برای این زندانی سیاسی گشته است.
پزشکان اعلام کردند که عدم توجه به وضعیت او در زندان موجب
پیشرفت بیماری و وخیم تر شدن وضعیت اوشده. از سوی دیگر آرش صادقی به دلیل ابتلا به
بیماری های کولیت زخمی ، زخم معده و اثنی عشر نمی تواند غذا را هضم و دفع کند و
وضعیت او در زندان روز به روز بحرانی تر می گردد ، پزشکان نیز هشدار داده اند خطر
ابتلا به سرطان معده او را تهدید می کند اما ضابطین سپاه همچنان از انتقال او به
مراکز درمانی ممانعت می کنند. مشکلات گوارشی وی به دنبال اعتصاب غذای طولانی مدت
در سال 95 و به دلیل مشکلات گوارشی وی و به دلیل مخالفت مسئولان با درمان وی
پیشرفته و وخیم گشته ، آرش صادقی 26 مهر ماه پس از یک سال و چهار ماه نگهداری در
زندان اوین در پی یورش نیروهای امنیتی به زندان رجایی شهر تبعید شد.
آرش صادقی آبان ماه سال 95 در اعتراض به نقض مکرر قانون در
روند پرونده خود و گلرخ ایرایی و همچنین بازداشت همسرش دست به اعتصاب غذا زد.
مقامات قضائی پس از 72 روز اعتصاب غذای آرش صادقی و فشارهای بین المللی اعلام
کردند که همسرش ، گلرخ ایرایی آزاد و خود او برای درمان به بیمارستان منتقل خواهد
شد ، با این حال علاوه بر عملی نشدن وعده درمان این زندانی سیاسی ، همسر وی پس از
19 روز آزادی موقت از سوی مأموران سپاه ثارالله مجدداً بازداشت شد. آرش صادقی بیش
از یکسال است که از رسیدگی درمانی محروم مانده و مقامات امنیتی از بستری شدن وی در
بیمارستان خودداری می کنند.عفو بین الملل در بیانیه ای درباره وضعیت آرش صادقی ،
مقام ها و جمهوری اسلامی را متهم کرد که عامدانه به سلامت و جان او آسیب می رسانند
، هر چه سریعتر و بدون قید و شرط آرش صادقی را آزاد کنند و به حق حیات و محافظت از
وی در مقابل شکنجه احترام بگذارند.
نگاهی به وضعیت نسرین ستوده،
فشارها و شرایط کنونی
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران،
نسرین ستوده لنگرودی متولد ۹ خردادماه ۱۳۴۲ در تهران،
حقوقدان، وکیل دادگستری و فعال اجتماعی است. او عضو کانون مدافعان حقوق بشر، کمپین
یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض‌آمیز علیه زنان، کارزار لغو گام به گام
احکام اعدام و انجمن حمایت از حقوق کودکان بوده و وکالت پرونده‌های بسیاری از
فعالان حقوق بشر، فعالان حقوق زنان، کودکان قربانیِ کودک آزاری و کودکان در معرض
اعدام را برعهده داشته‌است. ستوده در سال ۱۳۸۸ برنده جایزه حقوق بشر «سازمان حقوق بشر بین‌الملل» شد.
او شهریورماه سال ۸۹ نیز بازداشت و به ۱۱ سال حبس، ۲۰ سال محرومیت
از وکالت و ۲۰ سال ممنوعیت
خروج از کشور محکوم شده بود که این حکم در دادگاه تجدیدنظر به ۶ سال حبس و ۱۰ سال محرومیت از وکالت کاهش یافت.
این وکیل دادگستری از ۱۳ شهریور ۱۳۸۹ تا ۲۷ شهریور ۱۳۹۲ به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی»، در زندان
اوین به سر برد. پس از آزادی، بنابر دستور دادگاه انتظامی وکلا، مجوز وکالت وی از
تاریخ مهر ۱۳۹۳، به مدت ۳ سال، باطل شد.
نسرین ستوده پس از آزادی در آبان ماه ۱۳۹۳ در اعتراض به محرومیت سه‌ساله‌اش از وکالت برای چندین روز مقابل کانون
وکلای دادگستری تحصن کرد. این اعتراض که با حمایت و همراهی گروهی از وکلای
دادگستری روبرو شد، سرانجام به نتیجه رسید و پروانه وکالت او تمدید شد.
حالا می پردازیم به شرح فشارهای وارده و توصیف وضعیت حقوقی کنونی این فعال
حقوق بشر
خبرگزاری هرانا – نسرین ستوده کارشناس ارشد حقوق بین الملل ، وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر محبوس در
زندان اوین است. وی از تاریخ ۲۳ خرداد ماه سال 97 در منزل خود بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. پس از
بازداشت برای وی قرار وثیقه تعیین شد. اما به دلیل عدم تودیع وثیقه، تا زمان تأمین
وثیقه مستقیماً به بند عمومی نسوان اوین منتقل شده‌است.
منابع نزدیک به خانم ستوده می گویند بازداشت وی صرفا به خاطر دفاع حقوقی از
معترضان به حجاب اجباری بوده که در راستای انجام وظیفه حرفه‌ای خود صورت گرفته است.
بازداشت این وکیل دادگستری واکنش شیرین عبادی،
رییس کانون مدافعان حقوق بشر را نیر به دنبال داشت. خانم عبادی با نگارش نامهای سرگشاده به
جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران از وی خواست تا با استفاده از
کلیه امکانات قانونی خود آزادی نسرین ستوده را از دولت جمهوری اسلامی بخواهد.
رضا خندان همسر
نسرین ستوده وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر در تاریخ دهم تیرماه سال جاری با اشاره
به عدم ارسال پرونده خانم
ستوده به دادگاه گفت “همسرم وکلایی را معرفی کرده ولی آنها را قبول نمی‌کنند و می‌گویند
که باید همان وکلایی که جزو لیست اعلامی هستند را برگزیند”.
نسرین ستوده در اواسط تیرماه به دادسرا احضار و
اتهام عضویت در لگام (یک کارزار است با نام کامل “لغو گام به گام اعدام در
ایران”) به او تفهیم شد. این در حالی است که یک بار این اتهام در پرونده ای که
منجر به صدور ۵
سال حبس شده است؛ مورد رسیدگی قرار گرفته بود.
در تاریخ ۱۵ مردادماه سازمان عفو بین‌الملل طی بیانیه‌ای در
واکنش به بازداشت نسرین ستوده، وکیل و مدافع حقوق بشر با صدور بیانیه‌ای گفت که
“او با اتهاماتی از قبیل “تبلیغ علیه نظام” و “اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی” رو
به رو شده است. اساس این اتهامات مربوط به فعالیت او به عنوان وکیل مدافع زنانی
است که به طور مسالمت‌آمیز علیه حجاب اجباری اعتراض کرده‌اند. نسرین ستوده یک
زندانی عقیدتی است”.
او در تاریخ سوم شهریورماه سال جاری با
نگارش نامهای سرگشاده اعلام
کرد که در اعتراض به بازداشت و فشارهای قضایی متعدد بر خانواده،
بستگان و دوستانش از امروز شنبه ۳
شهریورماه دست به اعتصاب غذا زده است.
این اقدام اعتراضی نسرین ستوده در پی بازداشت فرهاد میثمی فعال
مدنی و بازرسی منزل
شخصی خود و همسرش رضا خندان، محمدرضا (داوود) فرهادپور، ژیلا کرم‌زاده مکوندی و
خواهر آقای خندان صورت گرفته است.
این فعال حقوق بشر همچنین با نوشتن نامهای
اعلام کرده بود که از حضور و دفاع در برابر دادسرا و بازپرس این بخش خودداری خواهد
کرد.
رضا خندان همسر نسرین ستوده در تاریخ پنجم
شهریورماه گفته بود پس
از خودداری نسرین ستوده از رفتن به بازپرسی دادسرا، مقام‌های قضایی جمهوری اسلامی
اتهامات تازه‌ای را علیه این وکیل و فعال حقوق بشر زندانی مطرح کرده‌اند. روز شنبه
سوم شهریور بازپرس، همراه با دادیار ناظر بر زندان و رئیس اجرای احکام زندان اوین
با حضور در بندی که خانم ستوده در آن نگهداری می‌شود، به «تکمیل پرونده» پرداخته
است. بازپرس پرونده در صحبت‌های خود به سه اتهام جدید علیه خانم ستوده تحت عناوین
«کمک به تشکیل کلیسای خانگی»، «تشویق به برگزاری رفراندوم» و «تلاش برای برگزاری
تجمع و تحصن» نیز اشاره کرده است.
صبح روز سه‌شنبه ۱۳ شهریورماه ۹۷ رضا خندان همسر نسرین ستوده نیز
توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی بازداشت شد. این بازداشت در پی احضار تلفنی روز ۱۲ شهریورماه صورت گرفته و آقای خندان گفته بود
به دلیل غیرقانونی بودن احضار تلفنی به اداره اطلاعات نمی‌رود و تهدید به بازداشت
شده بود
رضا خندان بعد از تفهیم سه اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی»، «تبلیغ
علیه نظام» و «اشاعه و ترویج بی‌حجابی در جامعه» در شعبه ۷ بازپرسی دادسرای اوین و صدور قرار وثیقه ۷۰۰ میلیون تومانی به زندان اوین منتقل شد.
آنها دارای دو فرزند به نامهای مهراوه و نیما هستند که در حال حاضر بدون
سرپرستی والدین خود مانده اند.
عفو بین‌الملل مورخ ۱۴ شهریورماه ۹۷ در واکنش به بازداشت نسرین ستوده و همسرش رضا خندان، خواستار آزادی فوری و
بدون قید و شرط این زوج شد و از اتحادیه اروپا و مجامع بین‌المللی خواست که این
اقدام جمهوری اسلامی را محکوم کنند.
فیلیپ لوتر، از مدیران بخش خاورمیانه و شمال آفریقای سازمان عفو بین‌الملل
گفت: “مقامات ایران در وهله اول نسرین ستوده را به اتهامات دروغین زندانی کردند.
سپس او را مورد آزار قرار دادند و خانواده و دوستانش را تهدید کردند، و حالا نیز
همسرش را بازداشت کرده‌اند. این اقدامات بی‌رحمانه نشان می‌دهد که مقامات ایران تا
چه حد برای خاموش کردن صدای مدافعان حقوق بشر پیش می‌روند، به طوری که حتی خانواده
آنها را هدف قرار می‌دهند”.
مروری بر وضعیت فرهاد میثمی
خبرگزاری هرانا – فرهاد میثمی، فعال مدنی که پیشتر در تاریخ ۹ مردادماه سال 97 توسط نیروهای امنیتی در محل
کارش بازداشت شد. وی در مدت زمان بازجویی به « اجتماع
و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور»، «تبلیغ علیه نظام» و «توهین به حجاب به
عنوان یکی از مقدسات ضروری اسلام» متهم شد.
یک روز پس از آن در اعتراض به بازداشت خود و سلب امکان معرفی وکیل اختیاری
دست به اعتصاب غذا زده بود در پنجاه و سومین روز اعتصاب خود با کاهش وزن ۱۹ کیلوگرمی و افت شدید فشار خون در وضعیت جسمی
بدی قرار داشته و کماکان از اعزام وی به بیمارستان جلوگیری می‌شود.
یک منبع مطلع در این خصوص به گزارشگر هرانا گفت: “فرهاد میثمی در روز ۳۱ شهریورماه به درمانگاه زندان اوین مراجعه کرده
و پزشک درمانگاه به دلیل وضعیت جسمی و کاهش ۱۹ کیلوگرمی وزن و افت فشار شدید ناشی از
اعتصاب به وی گفته که باید در درمانگاه داخل زندان اوین بستری شود ولی ایشان قبول
نکرده و گفته باید به بیمارستان خارج از زندان منتقل شوند. پس از آن تعدادی از
مسئولین زندان و ریاست زندان به دیدن فرهاد میثمی آمده و ایشان مجددا تاکید کرده
که فقط در صورت آزادی و صدور قرار منع تعقیب برای رضا خندان حاضر به شکستن اعتصاب
خود است. وزن آقای میثمی از زمان اعتصاب از ۷۸ کیلوگرم به ۵۹ کیلوگرم کاهش پیدا کرده است”.
هرانا در گزارش ۳۱ شهریورماه از ارجاع پرونده فرهاد میثمی از دادگاه انقلاب به دادسرای اوین جهت رفع نقص خبر داده بود.
محمد مقیمی وکیل دادگستری، پیشتر طی یادداشتی در این خصوص گفته بود: “رضا خندان موکلم از زندان اوین تماس گرفتند و گفتند حال آقای فرهاد میثمی اصلا خوب
نیست و جان ایشان در خطر است و باید به بیمارستان منتقل شوند، اما تاکنون اعزام
نشدند”.
وی همچنین در ارتباط با عدم برخورداری آقای میثمی از وکیل انتخابی در ادامه
گفته بود: “با وجود درخواست آقای فرهاد میثمی از اینجانب برای برعهده گرفتن وکالت
ایشان، تاکنون از اعلام وکالت اینجانب نیز ممانعت به عمل آمده است. این در حالی
است که جلوگیری از برخورداری از وکیل انتخابی، مطابق تبصره ماده ۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری، منحصر به مرحله
تحقیقات مقدماتی است و پرونده ایشان این مرحله را سپری کرده است”.
به گزارش حقوق بشر در ایران ، صدیقه پیشنماز
مادر فرهاد میثمی با ابراز نگرانی از وضعیت فرزندش گفت حدود شصت روز است که در
اعتصاب غذا می باشد و ده روز اعتصاب غذای خشک کرده است و حال رو به وخامت می باشد
او همچنین از بیماری کولیت روده رنج می‌برد
اعلام کرد که در مدت زمان اعتصاب تنها مصرف قرصی را که ۱۸ سال است برای این بیماری مصرف می‌کند ادامه می‌دهد
و تنها در صورت آزادی بی قید و شرط رضا خندان حاضر به شکستن اعتصاب غذا خواهد بود.
به نقل از مادر او قرار بود او را به بیمارستان
منتقل کنند اما چون می خواستند دستبند و لباس زندان به او بپوشانند ، حاضر نشد
آنگونه به بیمارستان برود. همچنین مادرش گفته است که دادگاه انقلاب طی نامه ای به
تاریخ 24 شهریور به او اطلاع داده که پرونده پسرش به دادسرای اوین ارجاع شده است.
دستم به فرزندم نمی رسد ، وکیل را نپذیرفتند خودم هم به دادسرای اوین مراجعه کردم
گفتند پرونده هنوز به دست آنها نرسیده است به گفته مادر او تنها یکبار با فرزندش
ملاقات کابینی داشته است ، بسیار لاغر شده بود ، دیگر حاضر نیست مرا ببیند چون من
رنجور می شوم.
پیش از این سازمان دیده‌بان حقوق بشر با
انتشار بیانیه‌ای از مقامات ایران خواست تا سرکوب مدافعان حقوق بشر را پایان بخشد
و فوراً این مدافعان حقوق بشر را که ظاهراً به صرف انتقادهای مسالمت‌آمیزشان
دستگیر شده‌اند آزاد کنند. این سازمان در بیانیه خود به بازداشت و اعتصاب غذای
فرهاد میثمی نیز اشاره کره بود و طبق آخرین اخبار از فرهاد میثمی به بهداری زندان
اوین منتقل شد ، کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران به نقل از یک منبع مطلع خبر
داده فرهاد میثمی زندانی سیاسی که در اعتصاب غذای خشک به سر می برد با اعمال زور و
خشونت به بهداری زندان اوین منتقل شده است بنابر این گزارش او در اتاقی در مجاورت
بهداری نگهداری می شود این زندانی سیاسی گفته از مصرف دارو نیز خودداری خواهد کرد.
مروری بر وضعیت محمد نظری
وضعیت زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندانهای ایران
خبرگزاری هرانا – محمدنظری متولد 1350 در
شهرستان شاهین دژ در استان آذربایجان غربی زندانی سیاسی و عضو حزب دموکرات کردستان
ایران است.در سال 1373 در بوکان به اتهام همکاری با یکی از احزاب اپوزیسیون کرد بازداشت و در
حالی که اتهام وارده را رد کرده بود به اعدام محکوم شد که این حکم بعد از گذشت ۵ سال به تحمل حبس ابد تقلیل یافت.
او هم اکنون محبوس در بند 4 سالن 12 زندان
رجایی شهر کرج است. او در آذر ماه سال 92 از
ریاست قوه قضاییه درخواست دادرسی مجدد کرده بود. در نامه ای از زندان خطاب
به عاصمه جهانگیر گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل نوشت : خانم جهانگیر من محمد
نظری هستم محکوم به حبس ابد که مدت 23 سال است بدون استفاده از یک روز مرخصی در
زندان به سر می برم بدون اینکه اجازه گرفتن وکیل را به من بدهند تا پیگیر پرونده
ام باشد هر چند بنا به دلایلی هیچ وکیلی وکالت مرا قبول نمی کند در این مدت بارها
و بارها درخواست اعاده دادرسی کرده ام اما به هیچ کدام از آنها جوابی داده نشده و
در مورد قوه قضائیه و وزارت اطلاعات هر کدام دیگری را مسئول پرونده ام می دانند.
او اولین بار در سال 96 در اعتراض به عدم
پاسخگویی مسئولان اعتصاب غذا کرد و درخواست اعاده دادرسی را شرط پایان اعتصاب غذای
خود قرار داد.
عفو بین الملل روز 30 مهر 96 با انتشار بیانیه
ای با اعلام اینکه آقای نظری پس از حدود 80 روز اعتصاب غذا در وضعیت نابسامانی به
سر می برد به دلیل بیماری و وخامت حال به درمان خارج از زندان نیاز دارد ، خواستار
آزادی سریع و بدون قید و شرط او شده است. محمد نظری در زمان اعتصاب غذا 25 کیلوگرم
از وزن خود را از دست داد ، فشار خون او بارها افت کرده و از نظر جسمی بسیار ضعیف
شده است به طوری که حتی نمی تواند راه برود و یا صحبت کند ، او همچنین از بیماری
سنگ کیسه صفرا و بیماری قلبی رنج می‌برد، به طوری که پزشکان زندان از مدتها قبل
تأکید کرده اند که این زندانی نیاز به رسیدگی پزشکی در مراکز تخصصی خارج از زندان
دارد روز 27 مهر ماه 96 به دلیل مشکلات وخیم به بیمارستانی خارج از زندان منتقل شد
اما بعد از گذشت یک شب بدون دریافت درمان مناسب به زندان برگردانده شد.
محمد نظری یکی از قدیمی ترین زندانیان سیاسی ایران است که دوران محکومیت
خود را در زندان سپری می‌کند.او در حال حاضر 46 ساله است و در سالهای گذشته مادر
، پدر و برادرش را از دست داده و تنها یک خواهر دارد که در شهر بوکان زندگی می کند
و امکان سفر به کرج و ملاقات او را ندارد.
طبق اعلامیه جهانی حقوق بشر ماده 5 : احدی را نمی توان تحت شکنجه یا مجازات
یا رفتاری قرار داد که ظالمانه یا برخلاف انسانیت یا موهن باشد و با توجه به تمامی توضیحاتی که در متن فوق داده
شد ، همگی بیانگر نقض ماده 5 اعلامیه حقوق بشر می باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر